venster basis

Barbara Broekman (1955) woonde de eerste vijf jaar van haar leven op een woonboot in de Sixhaven en ze werkt nu al vele jaren vanuit een atelier in het Hamerkwartier. Met haar vaak zeer omvangrijke textielkunstwerken is ze wereldberoemd geworden. Een plek in de canon van Noord verdient ze echter vooral door het binnenplein met 20 fonteinen dat ze voor het winkelcentrum op het Buikslotermeerplein ontwierp en waarvan sinds 2013 alleen wat resten gekleurd plaveisel resten.

Hoe kom je in actie? Ze kenden elkaar niet, ‘zwaaiden wel’, maar toen een van hen opeens een lantaarnpaal midden op een fietspad zag staan, spraken ze elkaar aan, op weg naar een bijeenkomst in het Buiksloterkerkje: “We moeten iets doen!” “Als jij het doet, doe ik het ook.” De een was gepensioneerd jurist, de ander had ambtelijke ervaring, dat kwam goed uit. Dat fietspad is gered, zonder lantaarn. De Damesbende liet het niet bij die lantaarnpaal.

Cornelia Fockens (Ransdorp, 1902) stopte in 1967 met het venten van petroleum, wat ze toen 55 jaar lang had gedaan. Ze ging met pensioen. Ze was jarenlang een bekende figuur in Schellingwoude en Nieuwendam. In 1967 was de behoefte aan petroleum aanzienlijk kleiner geworden dan toen Cor in 1912, tien jaar oud, met haar moeder meeging, toen nog niet met karretje. Ze gebruikten toen een juk dat op nek en schouders werd gelegd waaraan aan beide zijden een bus olie hing.

Vogeldorp bood begin jaren ’20 onderdak aan het eerste “Janna kinderhuis”. In 1919 werden door de Gemeentelijke Woningdienst drie van de nieuwe noodwoningen in de 5e Vogelstraat beschikbaar gesteld aan de Amsterdamse afdeling van de “Vereeniging  Onderlinge Vrouwenbescherming”.

Mijn zus Nettie (11) en haar broertje Niek (7) uit Amsterdam-Noord, verbleven in de zomer van 1942 zes weken gescheiden van elkaar in Haarlo, vlakbij de Duitse grens. Het kwam tijdens de Tweede Wereldoorlog vaker voor dat stadskinderen voor kortere of langere tijd bij onbekenden op het platteland gingen logeren, ver van huis. Ze konden daar aansterken doordat ze er meer buiten konden spelen en beter te eten kregen. Die kinderuitzending in 1942 werd door de Hervormde kerkenraad georganiseerd.

Er zijn twee oude foto’s van kinderen op de Laanweg, beide gemaakt aan het begin van de 20e eeuw. Op de ene foto staan de kinderen op een smal polderweggetje, op de andere foto staan ze in een deftige straat met hoge stadse huizen en voortuintjes. Hoe kunnen die foto’s in dezelfde tijd gemaakt zijn?

Voor de Canon van Noord wil ik graag de volkstuinen in Noord nomineren. Voor veel gezinnen een dierbaar bezit. Op de foto (ca. 1968) zie je ons tuinhuisje op Kweeklust met mij, mijn zusje en ouders op het grasveldje ervoor.

Tussen 2003 en 2016 schreef Margreet Visser (1944-2016) vier boekjes over Buiksloot en de driedelige Geschiedenis van de Buiksloterham. Wat begon bij familiegeschiedenis, het interviewen van ooggetuigen en nabestaanden en het zorgen voor goede bijschriften bij foto’s, ontaardde in historisch onderzoek en het schrijven van boeken. Wat was haar drijfveer?

Op zondagmorgen komen kinderen naar de zondagsschool waar ze door een groep jonge vrouwen wordt ontvangen. Terwijl hun ouders naar de kerk gaan, is er in de zondagsschool een programma dat veel meer op kinderen is afgestemd. Wie heeft daar nog herinnering aan?

WE ZOEKEN CANTA-VERHALEN VAN VROUWEN . Noord is nu nog het stadsdeel met de grootste Canta-dichtheid. Nergens anders zie er zoveel. Maar hoe lang nog? Worden de Canta’s samen met de oude bewoners van Noord verdrongen door de elektrische bakfietsen van de nieuwkomers? Fotograaf Marjolein van der Klauw heeft de beelden van de Canta’s en hun gebruikers vastgelegd voor het te laat is.