Jeugd
Catharina Henriette Velthuijsen was enig kind in een eenvoudig arbeidersgezin dat tot haar vierde jaar inwoonde in de Spaarndammerbuurt. Kort na de oplevering van Tuindorp Nieuwendam betrok het gezin als een van de eerste bewoners een woning in de Wognummerstraat waar Cathrien eerst met haar ouders en later alleen met haar hond Petra tot in de jaren negentig bleef wonen.  Ze ging als kind naar de toen nieuwe Purmerschool en later naar de huishoudschool.
Ze deed actief mee in het verenigingsleven van haar tijd. Waarschijnlijk leerde ze spreken in het openbaar en debatteren in de jeugdbeweging van de communistische partij.

Werk en belangenbehartiging
Haar eerste baantje was huurophaalster van de Gemeentelijke Woningdienst bij de bewoners van het Blauwe zand. Daar moet haar interesse voor de problemen en belangen van buurtbewoners zijn ontstaan. Toen er in 1961 in haar eigen buurt Tuindorp Nieuwendam een huurdersvereniging werd opgericht, trad ze toe tot het bestuur waarin ze later jarenlang voorzitter was.
Ze werd toen ook voorzitter van de bewonersraad Noord-Oost, de Centrale Bewonersraad, en lid van de adviescommissie beheer gemeentewoningen. Ze nam deel in overleggroepen van verschillende bouwprojecten in Tuindorp Nieuwendam. Op de foto slaat ze op 1 augustus 1979 de eerste paal van 42 nieuwe woningen aan de Nieuwendammerstraat. Bij vergaderingen ging haar boxer Petra altijd mee. Na afloop ging die in de mand mee terug naar huis in haar Dafje.
Cathrien was zeer betrokken bij het ouderenbeleid waaruit in 1986 Het Baken is ontstaan: een huiskamer voor ouderen in Noord die nu nog bestaat. Ze zette zich ook in voor de oprichting van verzorgings- en verpleeghuis De Die, een voorziening die toen nog niet te vinden was in Noord. Ze mocht daarvan de eerste steen leggen en kwam er aan het eind van haar leven zelf nog een paar jaar als bewoner, toen ze wegens ziekte niet meer zelfstandig kon wonen.

Waardering
Voor Cathrien had de waardering die ze terloops van haar buurtgenoten kreeg waarschijnlijk de grootste betekenis. Die groetten haar of spraken haar aan als ze gewoon in de buurt haar boodschappen deed en de hond uitliet. Of wanneer ze meehielp in de keuken of bij het serveren van de maaltijden in Het Baken.  Ze genoot ervan als al haar werk in besturen en adviescommissies daadwerkelijk verbeteringen opleverden voor de bewoners. In plaats van vrijblijvende en tot niets concreets leidende inspraak was het haar en haar medestanders in veel gevallen gelukt medezeggenschap te krijgen in zaken die het welzijn van de bewoners raken.
Naast al haar bestuursactiviteiten was ze vooral ook een gewone buurvrouw die regelmatig met andere bewoners de honden uitliet tijdens een ‘rondje Breek’. En ze was een enthousiaste tuinliefhebber met een volkstuin bij Durgerdam.

Erkenning en onderscheidingen
Toen in oktober 1986 ‘zestig jaar Tuindorp Nieuwendam’ werd gevierd, bestond de huurdersvereniging daar vijfentwintig jaar (zie foto). Het Woningbedrijf overhandigde de huurdersvereniging toen twee maquettes: een van de situatie vóór en van de situatie ná de grote renovatie die mede door het voortdurend aandringen van de huurdersvereniging tot stand was gekomen. 500 van de 1200 woningen waren toen al gerenoveerd.

Eind 1989 stopte Cathrien Velthuijsen als voorzitter van de Centrale bewonersraad. Mr. G. Baas schreef haar bij die gelegenheid een brief waarin hij stelde:

‘U hebt wel een hele tijd moeten wachten voordat degenen die U maar als een ‘lastig mens’ beschouwden, inzagen dat zij het bij het verkeerde eind hadden. Wie het belang van de bewoners dient, is geen vijand van het Woningbedrijf, maar een vriend. Dat hebben wij allemaal bij de Dienst moeten leren. Maar tot mijn vreugde waren er al gauw mensen bij het Woningbedrijf die dat hebben ingezien en van harte hebben meegewerkt aan bewonerszeggenschap. Toch zou er van die goede voornemens weinig terechtgekomen zijn, als er onder de bewoners geen mensen waren geweest die hun kracht en hun tijd hebben gegeven om de bewonersbelangen te dienen. Dat is niet gemakkelijk geweest. Wie zich opstelt tussen Woningbedrijf en bewoners loopt de kans van twee kanten kritiek te krijgen. Dat zult u ongetwijfeld ook gehad hebben. Maar gelukkig ook waardering. En dat zal zeker bij uw afscheid blijken. (…) U hebt gedurende vele jaren gezorgd voor een open overleg tussen ‘huisbaas en huurders’.’  

Op 8 december 1989 kreeg ze ‘het onderscheidingsteken van verdienste’ van burgemeester en wethouders van Amsterdam, en bij de nieuwjaarsreceptie in januari 1990 een eremedaille van het dagelijks bestuur van Stadsdeel Noord.
Bij het twaalf-en-een-halfjarig bestaan van Het Baken, in 1998, kreeg Cathrien de zilveren pluim uitgereikt door de Stichting Welzijn Ouderen.